به طرح انگشتانت فکر می کنم، تو چندمین محبوبه ام هستی؟ من چندمین محبوب توام؟ این عدد ها تا چه اندازه میزان ها را برای مان جا به جا خواهند کرد؟ کدام واقعی ترند؟ ما یا این اعداد؟
نشسته ام و صورت هایی از گذشته های کودکی، در من می دوند. به من می رسند. از من می روند. تو را می سازند. در خودم نشسته ام، تو در من ایستاده ای، با شمایلی گندم گون. دست می برم به پاک کردن اعداد، در تو بر می خیزم، بر من آرام می گیری...
۲۲ شهریور ۱۳۸۸
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر